طراحی کنترل کننده بهینه سیستم کنترل پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین با استفاده از کنترل کننده فازی-الگوریتم ژنتیک

شناسایی و بررسی موقعیت های جغرافیایی و اقلیمی مختلف جهت تحقیقات علمی و مطالعات راهبردی جزء اهم مسایل شناسایی در کشورها می باشد. امروزه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به دلیل قابلیت های نفوذ، ایمنی و عملکرد بالایی که دارند در بسیاری از کشورها کاربرد گسترده ای یافته اند. عملکرد درست و دقیق این سیستم ها باعث دریافت صحیح و به موقع داده ها و در نتیجه دستیابی به اطلاعات مهم می-باشد. لذا داشتن یک سیستم کنترلی مناسب و بی نقص برای کنترل هواپیماهای بدون سرنشین از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ژنتیک جهت تنظیم کنترل کننده فازی سعی شده است یک کنترل کننده هوشمند جهت کنترل مسیر هواپیماهای بدون سرنشین در شرایط مختلف مسیر ارائه گردد به نحوی که سیستم بهینه ترین حالت پرواز را داشته باشد. در این روش ابتدا با استفاده از تئوری الگوریتم ژنتیک پارامترهای توابع عضویت و قوانین فازی کنترل کننده فازی جهت کنترل پرواز هواپیما در طول مسیر طراحی شوند که در نتیجه باعث مینیمم شدن حداکثر جهش و همچنین خطای حالت ماندگارسیستم می گردد. در ادامه با ارائه یک مدل خطی از هواپیمای بدون سرنشین و شبیه سازی آن، عملکرد درست روش مذکور مورد بررسی قرار گرفته و با روش های رایج مقایسه و نتایج ارائه گردیده اند.